Następny rok, 1973 przyniósł bardziej widoczne zmiany spowodowane nowymi przepisami federalnymi w zakresie bezpieczeństwa oraz antypatią Lee Mays'a do oryginalnego projektu. Pierwsze skutkowało przyczepieniem nowego przedniego zderzaka odpornego na kolizje do 5 mph (8 km/h), drugie zmianą linii tyłu i usunięciem Boattail'owego „żądła".
Nowy przedni zderzak spowodował, iż Riviera 1973 nie tylko jeszcze się wydłużyła o dodatkowe 6 cali (152 mm) w stosunku do rocznika 1971, ale również utyła do 5,000 lb (2,290 kg). Pakiet Gran Sport był cały czas dostępny, ale nie obejmował już wzmocnionego silnika, który teraz był dostępny jako osobna opcja pod nazwą „Stage 1", tak jak już wcześniej w najszybszych, mniejszych Buickach GS (był to model na bazie Skylark'a, nazwany GS (Gran Sport) - jest to co innego niż pakiet GS (Gran Sport) dla Riviery. Na bazie Buicka GS, powstał Buick GSX, NAJSZYBSZY FABRYCZNIE samochód ery Muscle Car. - przyp. tłumacza). Buick starał się utrzymać niezmienione moce silników niezależnie od coraz ostrzejszych standardów EPA, ale systemy kontroli spalania zaczęły wpływać na właściwości jezdne i zużycie paliwa. Magazyn Cars z Lutego 1973 podczas testu Riviery GS Stage 1, zanotował co prawda przyśpieszenie 0-60 mph (0-97 km/h) w czasie nieco ponad 9 sekund, ale jednocześnie zauważył iż podczas ostrej jazdy zużycie paliwa osiągało surrealistyczne wartości na poziomie 5 mpg (47 L/100 km). (Mowa o spalaniu średnim, nie chwilowym ...... przyp. tłumacza)
Chociaż
Lee May przeszedł na emeryturę krótko po wprowadzeniu do sprzedaży
Riviery 1973, to wpływ jego decyzji prawdopodobnie przeważył o
krótkim życiu linii Boattail w Rivierze. Model 1974 nie był
zupełnie nowym produktem, ale zaokrąglona tylna szyba i Boatailowy
tył zaniknęły na dobre, zastąpione dachem o ostrych krawędziach
z graniastymi bocznymi tylnymi szybami, podobnymi jak w autach GM
średniej wielkości typu Colonnade
Coupe. Również z tyłu pojawił się 5milowy zderzak, który
ponownie spowodował wydłużenie auta do onieśmielających 226.4
cali (5,751 mm) - czyli więcej niż wielki Buick Electra 225 z
poprzedniej dekady. Moc standardowego silnika znów spadła do 230 KM
(172 kW).
Jeśli
Buick miał nadzieję, że bardziej konserwatywny wygląd poprawi
sprzedaż, to srodze się zawiódł. Dodatkowo, naftowe embargo OPEC
które zaczęło się zaraz po debiucie Riviery 1974, również
odegrało znaczącą rolę w żałosnych wynikach sprzedaży, które
spadły z ponad 33,000 w roku poprzednim do nieco ponad 20,000.
Niezależnie od tego, wygląda że nabywcy nie pałali pożądaniem
do nowego stylu Riviery, bo w tym samym czasie sprzedano Toronado
1974 o 30 % więcej od Riviery, a dużo droższego Cadillac'a
Eldorado więcej o 50%. I nawet gdy kupujący w latach 1975-1976
powrócili do kupna dużych samochodów, sprzedaż Riviery w tym
okresie dalej pozostała niska. Styl linii Boattail 1971-1973 miał
na pewno przeciwników jak i zwolenników, ale dawał Rivierze
wyrazistą i niepowtarzalną osobowość. Tymczasem modele z lat
1974-1976 wyrzekły się tego wizerunku, jednocześnie nie oferując
w zastępstwie nowego, spójnego motywu.
Dalej
Riviera przeszła kilka następnych zmian wizerunków: w 1977 została
wraz z pozostałymi modelami platformy B Buick'a zmniejszona. W roku
1979 zaczęto stosować dla Riviery platformę E, gdzie
otrzymała przedni napęd, jak wcześniej jej rodzeństwo: Toronado i
Eldorado. Sprzedaż przednionapędowej Riviery okazała się sukcesem
aż do roku 1985, w którym ponownie zmniejszenie jej rozmiarów w
roku 1986 spowodowało załamanie się sprzedaży. Po krótkiej
przerwie w produkcji w roku 1994, Riviera na rok 1995 została
przeprojektowana w stylowy sposób, ale akurat wówczas rosnąca
popularność pojazdów SUV, poważnie nadszarpnęła rynkiem coupe.
Riviera na dobre zniknęła z rynku w roku 1999.